Vroeger, toen schepen van hout waren

Door Lara van Rosendaal

Elke morgen maakt hij een wandelingetje, na de koffie, wanneer zijn ledematen weer een beetje soepel zijn. De kou trekt ’s nachts in zijn botten en maakt hem stram. Zijn oude huisje is vochtig en kil en iedere ochtend zit hij met een beker hete koffie in zijn handen geklemd bij de gaskachel, te wachten tot hij de warmte weer door zijn bloed voelt stromen, tot de gloed van zijn jeugd terugkeert…

Luister naar de rest van het verhaal op een verhalenbankje…